ﺁﻣـﺪﻱ، ﺟـﺎﻧـﻢ ﺑـﻪ ﻗـﺮﺑـﺎﻧـﺖ ﻭﻟــﻲ ﺣـﺎﻻ ﭼـﺮﺍ ﺑﻲ ﻭﻓـﺎ ﺣـﺎﻻ ﮐــﻪ ﻣﻦ ﺍﻓـﺘــﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﭘـﺎ ﭼـﺮﺍ ﻧﻮﺷـﺪﺍﺭﻭﻳﻲ ﻭ ﺑﻌـﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﻬـﺮﺍﺏ ﺁﻣﺪﻱ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﺍﻳﻦ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﻲ ﺧــﻮﺍﺳﺘﻲ، ﺣﺎﻻ ﭼـﺮﺍ ﻋـﻤﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻬﻠﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﻱ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻬـﻤـﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ، ﻓـﺮﺩﺍ ﭼـﺮﺍ ﻧـﺎﺯﻧـﻴـﻨﺎ ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﻧـﺎﺯ ﺗـﻮ ﺟـﻮﺍﻧـــﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳــﻢ ﺩﻳﮕـﺮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯ ﮐـﻦ، ﺑـﺎ ﻣـﺎ ﭼـﺮﺍ ﻭﻩ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﺍﻳـﻦ ﻋـﻤﺮﻫـﺎﻱ ﮐـﻮﺗـﻪ ﺑﻲ ﺍﻋـﺘﺒﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﭼﻮﻥ ﻣﻨﻲ ﺷﻴﺪﺍ ﭼـﺮﺍ ﺷﻮﺭﻓﺮﻫﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺳﺮ ﺑﺰﻳﺮ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻱ ﻟـﺐ ﺷـﻴـﺮﻳﻦ ﺟـﻮﺍﺏ ﺗـﻠﺦ ﺳﺮﺑﺎﻻ ﭼـــﺮﺍ ﺍﻱ ﺷﺐ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻡ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﺨﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﺎ ﺑﺨﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩ ﻣﻦ، ﻻﻻ ﭼـﺮﺍ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼـﻮﻥ ﺟﻤﻊ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺷﮕـﻔـﺘﻢ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﭘﺎﺷﺪ ﺯ ﻫـﻢ ﺩﻧــﻴـﺎ ﭼـﺮﺍ ﺩﺭ ﺧـﺰﺍﻥ ﻫـﺠﺮ ﮔـﻞ ﺍﻱ ﺑﻠﺒﻞ ﻃﺒﻊ ﺣــﺰﻳﻦ ﺧﺎﻣُـﺸﻲ ﺷـﺮﻁ ﻭﻓـﺎﺩﺍﺭﻱ ﺑـﻮﺩ، ﻏـﻮﻏـﺎ ﭼـﺮﺍ ﺷﻬـﺮﻳﺎﺭﺍ ﺑﻲ ﺣﺒـﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻲ ﮐﺮﺩﻱ ﺳﻔﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﻔـﺮ ﺭﺍﻩ ﻗـﻴﺎﻣﺖ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ، ﺗـﻨﻬـﺎ ﭼـﺮﺍ استاد شهريار

خوب مي دونم،توتوي خوابم نمياي                                        
براي خوندن يه شعر،ازاين خرابم نمياي                             
   وقتي كه رفتي دل من،اينجوري عاشقت نبود                       
شعراي كال اين دلم،اون روزا لايقت نبود         
حالا كه من براي توسبدسبد گُل مي سازم
              براي برگشتن تو،با ناله هام پُل مي سازم    
                            اون دل با وفاي تو،ازدل من خسته شده     
                                    خوب مي دونم مدتيه كتاب ما بسته شده

بغضم شکست،بامن چيزدگربگوئيد
                                                     ازقصه های خوب وبی دردسربگوئيد
       با من دگرمگوئيدازروزهای هجران 
                                                     ازوصل عاشقان دروقت سحر بگوئيد
       ديگر بس است گفتن ازگريه شبانه
                                                       ازلحظه های ناب وشيرين تربگوئيد
       آهی دگر نمانده سودای ناله سازم
                                                         ازناله ای که داردبردل اثر،بگوئيد
       درآسمان چشمم ديگرستاره ای نيست
                                                      ازشهرروشنی، ازشمس وقمربگوئيد
       اصلا به من چه مربوط ازهرچه دوست داريد
                                                       ازعاشقی که مانده بی همسفربگوئيد
       بغضم شکست....آری....ازفرط بيقراری
                                      ازمن اگرکسی هست ديوانه تر، بگوئيد

 بسیار عالی

 زحمت کشیدین

اجرتون باامامحسین

بسوز ای دل که امروز اربعین است / عزای پور ختم المرسلین است

قیام کربلایش تا قیامت /سراسر درس، بهر مسلمین است

اربعن حسینی تسلیت باد

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن / تموم حاجتا رو همه از می گیرن

بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه / شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عط مُشکه

شبای جمعه زهرا زائر این زمینه / سینه زن حسینه ، یل ام البنینه ...

آبروی حسین به کهکشان می ارزد / یک موی حسین بر دو جهان می ارزد

گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست / گفتا که حسین بیش از آن می ارزد . . .

سلام  اربعین حسینی رو خدمتت تسلیت عرض میکنم  امام باقر علیه السلام فرمودند : حسين، بزرگ مرد كربلا، مظلوم و رنجيده خاطر و لب تشنه و مصيب ‏زده به شهادت رسيد. پس خداوند، به ذات خود، قسم ياد كرد كه هيچ مصيبت‏ زده و رنجيده خاطر و گنهكار و اندوهناك و تشنه ‏اى و هيچ بَلا ديده ‏اى به خدا روى نمى‏ آورد و نزد قبر حسين علیه السلام دعا نمى ‏كند و آن حضرت را به درگاه خدا شفيع نمى ‏سازد، مگر اين‏كه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى‏ كند و گناهش را مى‏ بخشد و عمرش را طولانى و روزى ‏اش را گسترده مى ‏سازد. پس اى اهل بينش، درس بگيريد!

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج10 ، ص239 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98، ص 46، ح         مارو هم دعا کنید تو این ایام

در کتاب کامل الزيارة روايت شده است که حق تعالي امر فرمود، به ملائکه که زيارت کنند موضع دفن حضرت سيّدالشّهداء عليه السلام را هزار سال پيش از شهادت آن بزرگوار، و همچنين روايت شده است که در وقت هر نماز از نمازهاي پنجگانه هفتاد هزار ملائک به زيارت آن سرور مشرّف ميشوند و تا روز قيامت نوبت زيارت به ايشان ميسّر نمي شود.

خوشا بحال کسي در مني فداي تو گرديد 

که داعي تو شد ساکن مناي تو گرديد

هر آن که خواست حيات ابد ز فرد صمد 

مقيم عرصه رضوان کربلاي تو گرديد

سيد بن طاووس عليه الرّحمه از محمد بن احمد بن داوود نقل کرده است که مي گفت:

من همسايه اي داشتم که او را علي بن محمد مي گفتند. گفت که من هر ماه يک مرتبه به زيارت امام حسين (ع) مي رفتم. و چون سنّم بالا رفت و جسمم ضعيف شد مدّتي به کربلا نرفتم، و بعد از مدّتي پياده روانه شدم، و در مدّت چند روز به کربلا رسيدم، زيارت کردم و نماز خواندم و چون به خواب رفتم ديدم که حضرت امام حسين (ع) از قبر بيرون آمده و به من مي گويد: چرا مرا جفا کردي؟ و قبل از اين به من نيکوکار بودي! گفتم اي سيّد جسمم ضعيف شده است و پايم بي قوّت شده است و در اين وقت ترسيدم که آخر عمر من باشد چند روز راه آمده ام تا به زيارتت رسيده ام و روايتي از شما به من رسيده است مي خواهم از شما بشنوم، فرمود: بگو! گفتم که روايت مي کنند که شما فرموده ايد: هر که به زيارت من آيد در حيات خود من او را بعد از وفاتش زيارت مي کنم. فرمود: که بلي من گفته ام و اگر او را در آتش جهنّم بيابم از آتش او را بيرون مي آورم.

ســــلام اربــــعـین

آفرین وتشکر

 هرچی دارم به تومدیونم مولای من

السلام ای وادی کرببلا

السلام ای سرزمین پر بلا

السلام ای جلوه گاه ذوالمنن

السلام ای کشته های بی کفن

3. در ماه محرم سال 61ق. امام حسين عليه‏السلام، فرزندان، خويشان و ياران آن حضرت را كشتند و اسيران كربلا را به كوفه و شام بردند و همين اسيران داغديده، روز اربعين شهادت امام حسين عليه‏السلام و يارانش، به كربلا رسيدند و همه مصائب روز عاشورا در آن روز تجديد شد و آن روز، روز سختى براى خاندان پيامبر بود

آگاه باش كه اين ماه معروف به نحوست و بد يمنى است و براى رفع نحوست و بد يمنى چيزى بهتر از صدقه دادن و خواندن دعاها و استعاذات‏ وارده نيست و اگر كسى بخواهد از بلاهاى نازله اين ماه،محفوظ بماند،چنان‏كه محدّث فيض و غير او فرموده‏اند،هر روز ده مرته بخواند:
يَا شَدِيدَ الْقُوَى وَ يَا شَدِيدَ الْمِحَالِ يَا عَزِيزُ يَا عَزِيزُ يَا عَزِيزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِكَ جَمِيعُ خَلْقِكَ فَاكْفِنِي شَرَّ خَلْقِكَ يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ.

السلام عليك يااباعبدالله الحسين

اربعین آمد و اشگم ز بصر می آید / گوییا زینب محزون ز سفر می آید

باز در کرب و بلا شیون و شینی برپاست / کز اسیران ره شام خبر می آید . . .

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد

دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد

به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید

همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد . . .

مخلص همه خوبان تاریخ